ลวนลาม1

ทุกๆเช้าคิมแทฮยองมักโดยสารรถไฟฟ้า เดินทางไปโรงเรียนเสมอ และทุกๆครั้งก็มักจะมีมือปริศนามาสัมผัสตามร่างกายของเขา ช่างเช่นตอนนี้...

"อ๊ะ" เด็กหนุ่มปิดปากกลั้นเสียงตัวเองไว้เมื่อนิ้วมือปริศนาขยี้เม็ดทับทิมผ่านเนื้อผ้า พยายามเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไม่เป็นผล ในรถไฟตอนนี้คนเยอะกว่าปกติมันจึงแออัดมาก จนไม่สามารถขยับหนีได้ ทั้งที่คนเยอะแต่ไม่มีสักคนที่เห็นเขาเลยหรือไง ทำไมหันหลังให้เขากันหมด จนคนร้ายทำอะไรต่อมิอะไรสะดวกไร้ความกังวลว่าคนจะเห็นแบบนี้

"ยะ อย่า..." เสียงแหบพร่า เมื่อคนร้ายเปลี่ยนมือข้างหนึ่งที่บีบหน้าอก เลื่อนลงมาที่ขอบกางเกง ไล้ลงมาตรงกลาง กลืนน้ำลายดังอึก ทันทีที่มือหนาของคนร้ายปัดป่ายรวดคลึงส่วนลับ...

มือเรียวทั้งสองข้างยันผนังรถไฟเอาไว้ เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มไปกองที่พื้น ใบหน้าสวยเชิดขึ้นกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้ ความรู้สึกวาบหวิว เมื่อยอดอกด้านซ้ายถูกคลึง และมือขวาของคนร้ายได้ล้วงเข้ามาในกางเกงนักเรียนของเขาพร้อมทั้งชักรูดแก่นกาย ขนาดที่พอดีมันยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นตอนที่อีกฝ่ายขบเม้มที่ใบหูทั้ง อะไรบางอย่างที่แข็งขืนกำลังดุดดันที่ก้นของเขา

"อ่า จะ ตะแตก อื้อ" จนถึงฝั่งฝัน สมองผมขาวโพลนไปหมดเหนื่อยจนเรี่ยวแรงแทบไม่เหลือยังดีที่อีกฝ่าย ประคองรับไว้ "จะทำอะไร..."

"อยู่เฉยๆ ถ้าไม่อยากให้คนสนใจก็กลั้นเสียง" เสียงทุ้มเอ่ยออกมา ผมงุนงงสักพักแล้วก็ได้รู้ว่ามันหมายถึงอะไร อีกผ่ายรูดซิบปลดเข็มขัดแล้วดึงกางเกงผมลง ทั้งดันหัวผมให้ชิดกับกำแพงแล้วยกสะโพกผมขึ้น

"อ๊ะ ยะ อย่า" ผมกัดปากตัวเองอีกครั้งเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมลุกล้ำมาข้างใน นี่ไม่ใช่เซ็กส์ครั้งแรก แต่ผมก็ไม่เคยโดนข่มขืนในที่สาธารณะสักครั้ง และตอนนี้ผมก็ได้รู้ว่ามันตื่นเต้น เร้าใจดีเหมือนกัน

"เหมือนก่อนมาจะโดนไปแล้วนี่นะ งั้นเสียบเลยคงไม่ว่ากัน หึ" คนร้ายพูดจบก็ถอนนิ้วออกแล้วใส่ของที่ใหญ่กว่าหลายเท่าเข้ามาแทน ผมอ้าปากค้างร้องเสียงหลง และอีกฝ่ายเหมือนรู้ทันจึงเอามือมาปิดปากผมไว้

"อ๊ะ ฮือ" ของเหลวใสไหลอาบแก้ม มันทั้งคับ ทั้งแน่น ทั้งจุก และเสียวมาก มันใหญ่จนผมห้ามที่จะให้ตัวเองกลั้นเสียงแทบไม่อยู่

"ชู่วว เดี๋ยวคนก็มองหรอก" ผมหยุดร้องพลางมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นมีคนสนใจ ทั้งที่ผมร้องออกไปมันก็ไม่ใช่เบาๆ "ขยับละนะ อีหนู"

อีกฝ่ายเริ่มขยับช้าๆ เนิบนาบ จนผมเสียวทรมานเอามากๆ มือขวาที่ยันประตูอยู่ คว้าหมับที่มืออีกฝ่ายที่ปิดปากผมไว้แล้วกระชากออกอย่างแรง

"เร็ว ระแรงๆ อ๊า อื้อ" ทันทีที่ร้องขออีกฝ่ายก็จัดการรัวสะโพกเขามาเต็มแรง ก่อนจะยกขาทั้งทั้งข้างของผมขึ้น ทั้งที่ผมหันหร้าเข้ากับผนังและยันกำแพงไว้ ซึ่งบอกได้เลยว่ามันเสี่ยงต่อที่ผมจะล่วงลงไปได้

"อูยย อ่า ครางชื่อฉันสิ"

"อ๊ะ อ๊า จะตกนะ อื้ม"

"นัมจุน เรียกสิ ซี๊ด ตอดดีจังโว้ย" ทั้งเขาและคนร้ายต่างไม่สนใจคนรอบข้างแม้แต่น้อย และก็ไม่มีใครสนใจหรือแม้จะหันมามองพวกเขาที่ทำรักกันแม้แต่นิดเดียว

"นะ นัม อ๊ะ จุน แรงๆ" ครางไม่เป็นศัพท์ อีกฝ่ายเด้งสะโพกแรงและถี่อีก เพราะใกล้จะถึงแล้ว

พรวด

น้ำขาวขุ่นพุ่งเลอะหน้าเสื้อนักเรียนและผนังรถไฟ ตามมาติดๆน้ำอุ่นก็ฉีดเข้าไปในช่องทางบวมช้ำจนทะลักไหลย้อนลงมาเลอะขากางเกงของคนที่อุ้มเขาอยู่

จังหวะเนิบนาบขยับช้าๆราวกับจะรีด น้ำนมให้ช่องทางกลืนกินจนหมดทุกหยาดหยด ถึงได้วางเขาลงแล้วดึงกางเกงมาสวมให้เขาใหม่ เมื่อจัดใส่เสื้อผ้าเขาเรียบร้อย ก็มีเสียงกระซิบขึ้นมาว่า

"นี่ ไหนๆก็เลยป้ายแล้ว...ไปต่อที่บ้านลุงมั้ย" และคิดหรอว่าผมจะยอม

ร่างบางหันไปหา คนร้ายก่อนจะส่งยื้มน่ารักไปให้ แขนทั้งสองคล้องคออีกฝ่าย ก่อนละลากมือซ้ายเลื่อนลงมาที่กลางลำตัวของอีกฝ่าย และคลึงมันเบาๆ

"ไปสิครับ J"










กลับไปเม้นต่อที่บทความ