ลวนลาม2
#ไดอารี่ออลวี
ลวนลาม
----------------------------
ตึกๆๆๆๆ
กริ๊งๆ
"ขอโทษนะครับ ผมขอหลบฝนในนี้ได้มั้ย" จู่ๆฝนก็เทลงมาในระหว่างเดินทางกลับบ้านแถมแถวนี้ยังไม่มี ป้ายรถประจำทางให้หลบฝน จะมีก็แต่ต้นไม้เล็กๆซึ่งไม่ช่วยอะไร และพอได้เห็นคาเฟ่เล็กเลยรีบวิ่งมาขอหลบในนี้แทน เด็กหนุ่มในชุดนักเรียกเปียกปอน เสื้อที่เปียกเผยให้เห็นสัดส่วน ทั้งยังสะบัดผมที่เปียกแล้วเสยขึ้น แล้วมองอีกคนที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านที่ยืนมองเขาอยู่เช่นกัน ด้วยร้อยยิ้มน่ารักๆ
"ดะ ได้สิครับ" ชายไหล่กว้างรูปร่างสูงโปร่งกล่าว แม้สายตาที่ไล่มอง แทฮยอง นั้นมันจะเสียมารยาทไปหน่อยก็ตาม สายตาแทะโลมแบบนั้น คิดว่าเขาดูไม่ออกหรือไง ไหนจะตอนนี้เวลาหกโมงกว่า แถมคนไม่มีอีกต่างหาก บรรยากาศช่างเป็นใจ
"ขอบคุณนะครับ แต่มันคงจะเสียมารยาทไปหน่อยงั้นผมขอสั่ง นมสดกับเค้กวนิลา มากินเล่นๆก็แล้วกัน" ผมโค้งตัวลงแอ่นสะโสกขึ้นมองขนมในตู้ นิ้วเรียวชี้เค้กรสโปรด
"อะ ได้สิJ" คุณเจ้าขอร้านรีบทำนมสด แล้วตัดแบ่งชิ้นเค้กจากปอนด์ใหญ่ให้เป็นชิ้นเล็ก "ทานให้อร่อยนะครับ"
"คุณเจ้าของร้านชื่ออะไรหรอครับ บางทีถ้าเค้กอร่อยผมจะได้แวะมาบ่อยๆ และเราก็จะได้สนิทกันไงครับ" ผมจงใจเน้นเสียงคำท้ายๆ และเหมือนพี่แกจะรู้ จึงตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่เห์
"พี่ชื่อ คิม ซอกจิน ส่วนน้องก็คงแทฮยองสินะ" ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "อ่าคงสงสัยล่ะสิ ก็น้องน่ารักมากแถมพี่ยังมองน้องบ่อยตอนกลับจากโรงเรียน และคนแถวนี้พากันอยากรู้จักหมดน้องกันหมด"
ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ไอประโยคที่ว่าอยากรู้จักเนี่ย อยากรู้จักกันแบบไหน แอบแปลกใจเหมือนกันที่อีกฝ่ายแอบลอบมองเขาตลอด
"ฮ่าๆ งั้นหรอครับ ผมขอจัดการเจ้าเค้กนี่ก่อนแล้วกันนะ" ผมยกจานเค้กแก้วนมไปที่โต๊ะใกล้ๆบาร์มากที่สุด ก่อนจะลงมือดูดนม "นมนี่หวานจังนะครับ"
ผมแลบลิ้นเลียปากตัวเอง พลางมองอีกฝ่ายที่จดจ้องมองเขาเขม็ง เขาขำน้อยๆกับท่าท่างทำไม่ถูกของอีกฝ่าย ก่อนจะตักเค้กเจ้าปากช้าๆพลางมองที่ปลายช้อนเมื่อเห็นว่ามีครีมติดอยู่ เล็กเล็กก็จัดการเลียมันช้าๆเงยหน้ามองอีกฝ่าย ที่ตอนนี้กำลังเดินมาหาเขา
แกรก
"เค้กก็อร่อย" ผมเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่ตอนนี้ ระยะห่างของเราห่างแค่คืบแถม หน้าผมมันอยู่ตรงเป้านูนนั่นอีก "แล้วผมก็ยังชอบไอติมรสนมอยู่นะ"
"งั้นเธออยากลองกินไอติม แท่งนี้มั้ยล่ะอร่อยกว่าเค้กที่เธอกินอีก" ไม่ว่าปล่าว พี่เขาก็รูดซิบควักแก่นกายใหญ่ออกมา จนมันทิ่มเข้าที่ปากผมเพราะผมกับเจ้าแท่งนี่อยู่ระดับเดียวกันนี้สิ
ลิ้นร้อนตวัดเลียส่วนหัว ละเลงเน้นตรงรูตรงกลาง ปากอิ่มที่ไม่ยอมอ้าออกครอบครองมันทั้งดุ้น ทำให้ซอกจิน แทบบ้าเมื่อคนตัวเล็กจงใจจะยั่วเขา
"คิๆ" คนตัวเล็กยอมเปิดปาก อมมันเข้าไปครึ่งลำ ส่วนอีกครึ่งก็ใช่มือเรียวกอบกำชัดรูดมันไปด้วย คนพี่เชิดหน้าคราง มือใหญ่ขยุ้มเส้นผมคนตัวเล็ก
"อย่าง นั้นแหละเด็กดี"
"อุ้ก อะ" คนพี่จะหบับที่หัวผมก่อนจะกระแทกแก่นกายใหญ่รัวเข้าโพลงปากนิ่ม จนอีกฝ่ายกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นล้นออกจากปาก แต่อีกฝ่ายกลับปิดปากเขาไว้จนต้องจำใจกลืนมันลงคอ "แค่กๆ"
"โทษที อารมณ์พาไป" พี่ซอกจิน ดึงผมขึ้นแล้วพลิกตัวผมกด หัวและลำตัวผมแนบไปกลับโต๊ะใสยกสะโพกขึ้น อีกฝ่ายจัดการปลดกางเกงนักเรียนของผมอย่างง่ายดายโดยที่ผมเองก็ร่วมมือเป็นอย่างดี
"แล้วรู้มั้ย เค้กน่ะมันเลี่ยนกินปากเดียวคงไม่หมด เดี๋ยวพี่จะป้อนปากนี้..." สะดุ้งเฮือก ทันทีที่นิ้วเน็นแตะเข้าที่รูจีบ "แล้วพี่ จะช่วยกินเอง"
คนพี่เอื้อมตัวมาหยิบจานเค้กตรงหน้าเขาไปเข้าเอี้ยวตัวมองอีกฝ่ายจากข้างหลัง ที่จัดการตักเค้กจ่อที่ก้นเขา และเข้าทำจริงอีกฝ่ายจัดการยัดช้อยเข้ามาในรูจีบที่ปิดสนิทโดยไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด
"โอ้ย! มันเจ็บนะ! อ๊ะ อ๊า" จากที่เจ็บตอนนี้กับเสียวกระสันทันทีที่อีกฝ่ายดึงช้อนออกไปก็จัดการลงลิ้น ที่รูจีบทันที ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพลงอุ่น ควานไล่เลียขนมเค้กที่ตัวเองป้อนเข้าไป
"ย๊า ยะ ตรงนั้นแหละ อื้อ"ผมกัดปากสกัดกลั้นความเสียวเมื่อลิ้นร้อนๆของคนพี่ไปแตะเข้าถูกจุด ก่อนจะวูบเมื่อลิ้นนั้นหยุดละเลง แล้วมีก้านนิ้วยาวแทรกมาแทน คว้านเศษเค้กเล็กๆออกมา
"กลิ่นเหงื่อหลังเลิกเรียน โคตรปลุกอารมณ์พี่เลยว่ะ"
"อ๊ะ เจ็บ ชะช้า ซี่" อีกฝ่ายพยายามกด ส่วนแข็งขืนที่ใหญ่กว่านิ้วยาว เข้าทางรูจีบ
"อูววว แน่นจังวะ ทั้งที่ร่านขนาดนี้" ซอกจินเริ่มขยับเข้าออกช้า ผมที่รู้สึกว่าไม่ถนัดจึงยกขาซ้ายเหยียบที่เก้าอี้ ท่านี้มันทำให้แท่งนั้นกระแทกเข้ามาลึกกว่าเดิม
"อื้ม ขอ แรงๆ อี๊ย๊า อ๊ะ อ๊ะ" ตามคำขอคนพี่จัดการซอยถี่ระรัวเข้า เสียงเนื้อกระทบเนื้อแข่งกับเสียงฝนที่กระทบพื้น
"อูย"
พลั่บ พลั่บ
"อ๊ะ โอ้ย"
คนพี่จัดการรวบคนตัวเล็กพลิกให้นอนหงายขึ้นทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ สองแขนดันสองขาชิดกับไหล่ จนทำให้สะโพกอวบลอยเด่น
"จะเสร็จ ละแล้ว อ่าห์" คนพี่หลับหูหลับตาซอยกระแทกจุดเน้น คนน้องกัดปากกัดนิ้วระบายความเสียดเสียว มืออีกข้างที่ว่างเอื้อมจับที่แกนกายเล็กพอดีมือ แล้วชักรูดไปตามอารมณ์
พรวด
น้ำรักจากของผมกระเด็นเลอะหน้าท้องลามมาที่ใบหน้า ในขณะที่คนพี่ยังซอยถี่รัว แล้วถอนแก่นกายออกจากรูรักอย่างรวดเร็ว ปีนขึ้นโต๊ะแล้วนั่งยองๆตรงหน้าผม ชักแก่นกายใหญ่ที่มีน้ำขาวขุ่นพุ่งออกมา ผมอ้าปากรับน้ำนั้นเข้าปากกลืนกินมันลงคอ
เราสองคนเอากันเสร็จพอดีกับที่ฝนหยุดลง...
กลับไปเม้นต่อที่บทควม.
ลวนลาม
----------------------------
ตึกๆๆๆๆ
กริ๊งๆ
"ขอโทษนะครับ ผมขอหลบฝนในนี้ได้มั้ย" จู่ๆฝนก็เทลงมาในระหว่างเดินทางกลับบ้านแถมแถวนี้ยังไม่มี ป้ายรถประจำทางให้หลบฝน จะมีก็แต่ต้นไม้เล็กๆซึ่งไม่ช่วยอะไร และพอได้เห็นคาเฟ่เล็กเลยรีบวิ่งมาขอหลบในนี้แทน เด็กหนุ่มในชุดนักเรียกเปียกปอน เสื้อที่เปียกเผยให้เห็นสัดส่วน ทั้งยังสะบัดผมที่เปียกแล้วเสยขึ้น แล้วมองอีกคนที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านที่ยืนมองเขาอยู่เช่นกัน ด้วยร้อยยิ้มน่ารักๆ
"ดะ ได้สิครับ" ชายไหล่กว้างรูปร่างสูงโปร่งกล่าว แม้สายตาที่ไล่มอง แทฮยอง นั้นมันจะเสียมารยาทไปหน่อยก็ตาม สายตาแทะโลมแบบนั้น คิดว่าเขาดูไม่ออกหรือไง ไหนจะตอนนี้เวลาหกโมงกว่า แถมคนไม่มีอีกต่างหาก บรรยากาศช่างเป็นใจ
"ขอบคุณนะครับ แต่มันคงจะเสียมารยาทไปหน่อยงั้นผมขอสั่ง นมสดกับเค้กวนิลา มากินเล่นๆก็แล้วกัน" ผมโค้งตัวลงแอ่นสะโสกขึ้นมองขนมในตู้ นิ้วเรียวชี้เค้กรสโปรด
"อะ ได้สิJ" คุณเจ้าขอร้านรีบทำนมสด แล้วตัดแบ่งชิ้นเค้กจากปอนด์ใหญ่ให้เป็นชิ้นเล็ก "ทานให้อร่อยนะครับ"
"คุณเจ้าของร้านชื่ออะไรหรอครับ บางทีถ้าเค้กอร่อยผมจะได้แวะมาบ่อยๆ และเราก็จะได้สนิทกันไงครับ" ผมจงใจเน้นเสียงคำท้ายๆ และเหมือนพี่แกจะรู้ จึงตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่เห์
"พี่ชื่อ คิม ซอกจิน ส่วนน้องก็คงแทฮยองสินะ" ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "อ่าคงสงสัยล่ะสิ ก็น้องน่ารักมากแถมพี่ยังมองน้องบ่อยตอนกลับจากโรงเรียน และคนแถวนี้พากันอยากรู้จักหมดน้องกันหมด"
ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ไอประโยคที่ว่าอยากรู้จักเนี่ย อยากรู้จักกันแบบไหน แอบแปลกใจเหมือนกันที่อีกฝ่ายแอบลอบมองเขาตลอด
"ฮ่าๆ งั้นหรอครับ ผมขอจัดการเจ้าเค้กนี่ก่อนแล้วกันนะ" ผมยกจานเค้กแก้วนมไปที่โต๊ะใกล้ๆบาร์มากที่สุด ก่อนจะลงมือดูดนม "นมนี่หวานจังนะครับ"
ผมแลบลิ้นเลียปากตัวเอง พลางมองอีกฝ่ายที่จดจ้องมองเขาเขม็ง เขาขำน้อยๆกับท่าท่างทำไม่ถูกของอีกฝ่าย ก่อนจะตักเค้กเจ้าปากช้าๆพลางมองที่ปลายช้อนเมื่อเห็นว่ามีครีมติดอยู่ เล็กเล็กก็จัดการเลียมันช้าๆเงยหน้ามองอีกฝ่าย ที่ตอนนี้กำลังเดินมาหาเขา
แกรก
"เค้กก็อร่อย" ผมเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่ตอนนี้ ระยะห่างของเราห่างแค่คืบแถม หน้าผมมันอยู่ตรงเป้านูนนั่นอีก "แล้วผมก็ยังชอบไอติมรสนมอยู่นะ"
"งั้นเธออยากลองกินไอติม แท่งนี้มั้ยล่ะอร่อยกว่าเค้กที่เธอกินอีก" ไม่ว่าปล่าว พี่เขาก็รูดซิบควักแก่นกายใหญ่ออกมา จนมันทิ่มเข้าที่ปากผมเพราะผมกับเจ้าแท่งนี่อยู่ระดับเดียวกันนี้สิ
ลิ้นร้อนตวัดเลียส่วนหัว ละเลงเน้นตรงรูตรงกลาง ปากอิ่มที่ไม่ยอมอ้าออกครอบครองมันทั้งดุ้น ทำให้ซอกจิน แทบบ้าเมื่อคนตัวเล็กจงใจจะยั่วเขา
"คิๆ" คนตัวเล็กยอมเปิดปาก อมมันเข้าไปครึ่งลำ ส่วนอีกครึ่งก็ใช่มือเรียวกอบกำชัดรูดมันไปด้วย คนพี่เชิดหน้าคราง มือใหญ่ขยุ้มเส้นผมคนตัวเล็ก
"อย่าง นั้นแหละเด็กดี"
"อุ้ก อะ" คนพี่จะหบับที่หัวผมก่อนจะกระแทกแก่นกายใหญ่รัวเข้าโพลงปากนิ่ม จนอีกฝ่ายกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นล้นออกจากปาก แต่อีกฝ่ายกลับปิดปากเขาไว้จนต้องจำใจกลืนมันลงคอ "แค่กๆ"
"โทษที อารมณ์พาไป" พี่ซอกจิน ดึงผมขึ้นแล้วพลิกตัวผมกด หัวและลำตัวผมแนบไปกลับโต๊ะใสยกสะโพกขึ้น อีกฝ่ายจัดการปลดกางเกงนักเรียนของผมอย่างง่ายดายโดยที่ผมเองก็ร่วมมือเป็นอย่างดี
"แล้วรู้มั้ย เค้กน่ะมันเลี่ยนกินปากเดียวคงไม่หมด เดี๋ยวพี่จะป้อนปากนี้..." สะดุ้งเฮือก ทันทีที่นิ้วเน็นแตะเข้าที่รูจีบ "แล้วพี่ จะช่วยกินเอง"
คนพี่เอื้อมตัวมาหยิบจานเค้กตรงหน้าเขาไปเข้าเอี้ยวตัวมองอีกฝ่ายจากข้างหลัง ที่จัดการตักเค้กจ่อที่ก้นเขา และเข้าทำจริงอีกฝ่ายจัดการยัดช้อยเข้ามาในรูจีบที่ปิดสนิทโดยไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด
"โอ้ย! มันเจ็บนะ! อ๊ะ อ๊า" จากที่เจ็บตอนนี้กับเสียวกระสันทันทีที่อีกฝ่ายดึงช้อนออกไปก็จัดการลงลิ้น ที่รูจีบทันที ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพลงอุ่น ควานไล่เลียขนมเค้กที่ตัวเองป้อนเข้าไป
"ย๊า ยะ ตรงนั้นแหละ อื้อ"ผมกัดปากสกัดกลั้นความเสียวเมื่อลิ้นร้อนๆของคนพี่ไปแตะเข้าถูกจุด ก่อนจะวูบเมื่อลิ้นนั้นหยุดละเลง แล้วมีก้านนิ้วยาวแทรกมาแทน คว้านเศษเค้กเล็กๆออกมา
"กลิ่นเหงื่อหลังเลิกเรียน โคตรปลุกอารมณ์พี่เลยว่ะ"
"อ๊ะ เจ็บ ชะช้า ซี่" อีกฝ่ายพยายามกด ส่วนแข็งขืนที่ใหญ่กว่านิ้วยาว เข้าทางรูจีบ
"อูววว แน่นจังวะ ทั้งที่ร่านขนาดนี้" ซอกจินเริ่มขยับเข้าออกช้า ผมที่รู้สึกว่าไม่ถนัดจึงยกขาซ้ายเหยียบที่เก้าอี้ ท่านี้มันทำให้แท่งนั้นกระแทกเข้ามาลึกกว่าเดิม
"อื้ม ขอ แรงๆ อี๊ย๊า อ๊ะ อ๊ะ" ตามคำขอคนพี่จัดการซอยถี่ระรัวเข้า เสียงเนื้อกระทบเนื้อแข่งกับเสียงฝนที่กระทบพื้น
"อูย"
พลั่บ พลั่บ
"อ๊ะ โอ้ย"
คนพี่จัดการรวบคนตัวเล็กพลิกให้นอนหงายขึ้นทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ สองแขนดันสองขาชิดกับไหล่ จนทำให้สะโพกอวบลอยเด่น
"จะเสร็จ ละแล้ว อ่าห์" คนพี่หลับหูหลับตาซอยกระแทกจุดเน้น คนน้องกัดปากกัดนิ้วระบายความเสียดเสียว มืออีกข้างที่ว่างเอื้อมจับที่แกนกายเล็กพอดีมือ แล้วชักรูดไปตามอารมณ์
พรวด
น้ำรักจากของผมกระเด็นเลอะหน้าท้องลามมาที่ใบหน้า ในขณะที่คนพี่ยังซอยถี่รัว แล้วถอนแก่นกายออกจากรูรักอย่างรวดเร็ว ปีนขึ้นโต๊ะแล้วนั่งยองๆตรงหน้าผม ชักแก่นกายใหญ่ที่มีน้ำขาวขุ่นพุ่งออกมา ผมอ้าปากรับน้ำนั้นเข้าปากกลืนกินมันลงคอ
เราสองคนเอากันเสร็จพอดีกับที่ฝนหยุดลง...
กลับไปเม้นต่อที่บทควม.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น