ลวนลาม3
#ไดอารี่ออลวี
ลวนลาม
ชมรมศิลปะ
---------------------
ปึง!
ทุกสายตาจับจ้องทางต้นเสียง คนตัวเล็กที่วิ่งพรวดพราดเข้ามาภายในห้องชมรมอย่างเร่งรีบ จนไม่ทันสังเกต เห็นสมาชิกชมรมที่ตั้งใจใช้สมาชิกในการวาดแบบกระเช้าผลไม้เบื้องหน้า แถมเขาเองยังเสียมารยาท ไม่ทันขออนุญาติก่อนเข้าห้อง
"ผมว่าคุณคงต้อง ทำความสะอาดห้องหลังเลิกชมรมแล้วล่ะ คุณคิม" ใบหน้าเรียบนิ่งติดง่วงนอนของประธานชมรม 'มิน ยุนกิ' เอ่ยขึ้นพร้อมจ้องมาที่เขาเขม็ง ทั้งๆที่ตายังแทบลืมไม่ขึ้น
"ครับ..." และเขาก็ยอมรับแต่โดยดี
แต่!
ไหนว่าให้เขาทำความสะอาดไงเล่าไหงถึงเขาต้องมา 'เปลือย' เป็นแบบให้คุณประธานชมรมอย่างนี้ หลังที่ทุกคนในชมรมยกเว้นเขากับยุนกิ กลับบ้านไปกันหมด และเวลาช่วง ห้าโมงเย็นคนก็แทบไม่มีอยู่แล้ว เขาก็โดนอีกคนสั่งให้แก้ผ้ามานั่งโชว์เลือนร่างแก่อีกฝ่าย ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายขู่ว่าจะไม่ให้ผ่านล่ะก็ ผมไม่มีทางมาทำอะไรอย่างนี้แน่ และด้วยความขี้เกียจแก้และตามงานทีหลัง เขาจึงยอมทำตามคนบ้าอย่าง ยุนกิ
"ในเมื่อคุณมาสาย และเป็นเพราะคุณโผล่เข้ามาเสียงดัง จนผมไม่มีสมาธิในการสร้างชิ้นงาน" อีกผ่านว่าเสียงเรียบ
"แล้วเมื่อไหร่ ผมจะได้กลับบ้าน"
"คุณคิม ช่วยยกขาแล้วแยกออกที ผมจะได้เห็นชัดๆและเพื่อความแน่ใจว่าชิ้นงานของผมจะสมบูรณ์จริงๆ" ผมทำตามอย่างว่าง่าย ความจริงผมก็ไม่ค่อยอายอะไรหรอกกับการโชว์ของลับตัวเอง เพราะปกติการใช้ชีวิตในประจำวัน 60% คือแก้ผ้า แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความรู้สึกแปลกๆ ในเมื่อนี่ก็เป็นครั่งแรกที่ผมเปลือยต่อหน้าพี่แก
"อือ ผมเริ่มหนาวแล้วนะรุ่นพี่" หน้าต่างที่ยังเปิดไว้บานสองบาน มีลมโกรกเข้าทำให้ขนกายลุกชันทันที
ปึก
คนตัวขาวเดินจำอ้าวไปปิดหน้าต่างทั้งสองสนิท ก่อนจะเดินมานั่งประจำที่เดิม สายตานิ่งๆมองมายังผมไปทั่ว จนผมรู้สึกได้ด้วยเองว่า ลางร้ายจะมาเยือน
"คุณคิม นอนลงไปกับโต๊ะซะ แยกขากว้างๆ นั่นแหละ เอามือสอดที่ข้อพับแล้วดึงให้ขาชิดกับอก กระดกก้นด้วย ใช่ๆแบบนั้น" ผมทำตามที่อีกคนบอกและแน่นอนท่านี้ ที่อีกคนว่ามามันช่างล่อเสือล่อจระเข้เหลือเกิน และผมไม่สามารถมองเห็นอีกฝ่ายได้ เนื่องจากก้นอวบๆของผมบดบังใบหน้าอีกฝ่ายไว้ ถึงแม้จะเห็นเส้นผมแต่ก็ไม่อาจรับรู้ได้ว่ากฝ่ายมองมาแบบไหน
"อ๊ะ ดะ...เดี๋ยว" ผมสะดุ้งเฮือก ความรู้สึกของกระดานไม้แข็งๆที่ทาบอยู่ตรงแก้มก้นผมจะไม่ว่าอะไร หากแต่ว่า ประธานชมรมเจ้าเล่ห์คนนี้ เอาอะไรที่แหลมๆมาเขี่ยตรงรูของเขา "รุ่นพี่จะทำอะไร"
"อยู่ท่านี้ห้ามขยับ ฉันแค่นับกรีบตรงรูของคุณน่ะ คุณคิม ผมแค่อยากให้งานสมบูร์" อีกฝ่ายว่า ผมสะกดกลั้นไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา เมื่อสิ่งอย่างนั้นไม่ใช่แค่เขี่ยเฉยๆ ความนิ่มชื้นแฉะที่แตะลงมามันทำให้เขาวูบวาบ ไปหมด ขนกายลุกชันอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะหนาวแต่เมื่อเกิดจากอาการเสียวที่รู้สึกดี และให้เดามันคงเป็นลิ้นอีกฝ่าย
"ระ รุ่นพี่...งือ" ลิ้นร้อนกวาดต้อนไปทุกมุมในโพลงรูจีบ คนเป็นพี่รัวลิ้นเข้าออก จนเขารู้สึกคันจนอยากจะเการูมันซะนี่ "อย่า กะ อะ แกล้ง"
"อ่าห์ คุณคิม ข้างในหลังจากที่ผมเช็คดูแล้ว ละเอียดละอ่อนดีจริงๆ แต่ดูเหมือนมันจะขาดอะไรสักอย่าง เพื่อที่จะให้มันดูสวยงามมากขึ้น คนพี่แหย่นิ้วเข้าไป สองนิ้ว ชักเข้าออกระรัว จนหยุดและค่อยๆกลางมันออก คนพี่เอื้อมไปหยิบพู่กันแล้วนำมันมาปักไว้ที่รูรัก จนคนน้องร้องสะดุ้งมันด้ามเรียวแต่ยาวแถมยังแข็ง ตูดแหลมของพู่กันครูดไปกับผนังอุ่นๆของผมจนรู้สึกได้
และผมก็เห็นมันตั้งตงาดอยู่ที่รูรักของผม ผมเห็นคนพี่ก้มยุกยิกหยิบอะไรมาสักอย่าง และผมเห็นมันคือปากกาและดินสอ
"อ๊ะ ระ รุ่นพี่ มัน ขูด อ๊าาา" ยุนกิ จับเข้าที่ด้ามดินสอปากกาและพู่กันขยับเข้าออก ก้นกลมๆสั่นน้อยๆ ยุนกิมองใบหน้าสวย กัดปากตัวเองอย่างข่มอารมณ์ ไล่มาถึง แก่นกายเล็กขนาดพอดีแข็งชี้โด่ เท่ากับว่า เด็กนี่มีอารมณ์เพราะพวกดินสอปากกานี่
"รู้มั้ยคุณคิม หน้าคุณตอนนี้ โคตรยั่วอารมณ์ผมเลยว่ะ" ยุนกิดึง ดินสอปากกาพู่กันออกไปแล้ว แทฮยองจึงปล่อยมือออกจากข้อพับขาตัวเอง
"อ่ะ โอ้ยย อื้อ"ยุนกิจับข้อเท้าเล็กลากร่างบางมาตรงขอบโต๊ะ จับขาพาดบ่าทั่งสองข้าง และสอดแก่นกายเข้าไปทันที
"อู้ววว คุณคิม ไม่นึกมาก่อนเลย ว่า คุณ!" สะโพกหนาเน้นคำตามด้วยขยับสะโพกกระแทกเข้ากับช่องทางจน ร่างบางหวีดร้องเสียงแหลม มันแรงมาก
"อ๊าาง ยะ อย่า อ๊ะ"
"จะแน่น! ขนาดนี้!" ขยับกระแทกจุดกระสัน ร่างบางสั่นไปตามคำ เสียงหน้าขากระทบกับก้นอวบจนดังลั่น
ปึก ปึก
"ขยับ ระเร็วๆ อ๊ะ อ๊าา อื้มม" ยุนกิที่จงใจแกล้งคนน้องกระซอยถี่ยิบ ด้วยแรงอารมณ์
"ยะ อ๊าย อย่า อือ แรง จะ" ครางระงมไม่เป็นศัพท์ หัวกลมสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก
"อ่าห์ อีกนิดนะ แท" ศัพท์นามที่เปลี่ยนไป จนคนตัวเล็กเอื้อมมือไปรั้งคออีกฝ่ายมาจูบ ลิ้นร้อนพันเกี่ยว ตวัดเสียงเฉอะแฉะเร้าอารมณ์ แม้จะแลกลิ้นกันแต่ช่วงร่างยังทำงานหนัก
แก่นกายเล็กฉ่ำน้ำเกร็งขึ้นพร้อมรูรักที่ขมิบรัวๆ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่น กระเด็นเลอะหน้าท้องเขาและหน้าท้อง รุ่นพี่ยุนกิ ก่อนจะตามมาติดๆ คนโตกว่าปลดปล่อยมันเข้าไปในช่องทางกดแช่มันเอาไว้ และขยับเข้าออกเบา จนเกิดเสียง
แจ๊ะ แจ๊ะ
ลิ้นยังคงทำหน้าที่ไม่หยุด เสียงน้ำลายที่เฉอะแฉะน้ำไม่สามารถหยุดทั้งคู่ได้ จนแทฮยองต้องทุบอก คนที่ทั้งเป็นรุ่นพี่ และประธานชมรม ผละออก และถอดแก่นกายออกจากช่องทาง
"แฮ่ก แฮ่ก ท่านี้เมื่อยเป็นบ้า J"
ตึก ตึก ตึก
แกรก
"ขออนุญาติครับ" ร่างบางย่างเข้ามาในห้องชมรม สายตาหยุดที่คนที่ขาว
"อ่าวคุณคิม วันนี้ไม่สายหรอ" มินยุนกิยกยิ้ม "จริงสิฉันมีของจะให้น่ะ"
"อะไรหรอครับ" ผมเอียงคออย่างสงสัย จนอีกฝ่ายยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ ตากลมสวยเบิกกว้างอ้าปากค้าง อยากจะกรีดร้องดังๆ ให้ตายเถอะจะไม่ให้ร้องได้ไง ก็เมื่อนี่มันเป็นภาพวาด ไม่ใช่ภาพธรรมดา มันเป็นภาพตอนที่เรามีอะไรกันแถมยังวาดสันฐานตรงส่วนนั้นเชื่อมกันอีก ผมหันควับไปมองอีกคน
"พอดีมันคิดตา ไม่มีแบบก็วาดได้ J"
คัดรอบนี้เอื่อยมาก ตันจ้าคิดไม่ออก พิมพ์ไปเรื่อย
กลับไปเม้นต่อที่บทความ.
ลวนลาม
ชมรมศิลปะ
---------------------
ปึง!
ทุกสายตาจับจ้องทางต้นเสียง คนตัวเล็กที่วิ่งพรวดพราดเข้ามาภายในห้องชมรมอย่างเร่งรีบ จนไม่ทันสังเกต เห็นสมาชิกชมรมที่ตั้งใจใช้สมาชิกในการวาดแบบกระเช้าผลไม้เบื้องหน้า แถมเขาเองยังเสียมารยาท ไม่ทันขออนุญาติก่อนเข้าห้อง
"ผมว่าคุณคงต้อง ทำความสะอาดห้องหลังเลิกชมรมแล้วล่ะ คุณคิม" ใบหน้าเรียบนิ่งติดง่วงนอนของประธานชมรม 'มิน ยุนกิ' เอ่ยขึ้นพร้อมจ้องมาที่เขาเขม็ง ทั้งๆที่ตายังแทบลืมไม่ขึ้น
"ครับ..." และเขาก็ยอมรับแต่โดยดี
แต่!
ไหนว่าให้เขาทำความสะอาดไงเล่าไหงถึงเขาต้องมา 'เปลือย' เป็นแบบให้คุณประธานชมรมอย่างนี้ หลังที่ทุกคนในชมรมยกเว้นเขากับยุนกิ กลับบ้านไปกันหมด และเวลาช่วง ห้าโมงเย็นคนก็แทบไม่มีอยู่แล้ว เขาก็โดนอีกคนสั่งให้แก้ผ้ามานั่งโชว์เลือนร่างแก่อีกฝ่าย ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายขู่ว่าจะไม่ให้ผ่านล่ะก็ ผมไม่มีทางมาทำอะไรอย่างนี้แน่ และด้วยความขี้เกียจแก้และตามงานทีหลัง เขาจึงยอมทำตามคนบ้าอย่าง ยุนกิ
"ในเมื่อคุณมาสาย และเป็นเพราะคุณโผล่เข้ามาเสียงดัง จนผมไม่มีสมาธิในการสร้างชิ้นงาน" อีกผ่านว่าเสียงเรียบ
"แล้วเมื่อไหร่ ผมจะได้กลับบ้าน"
"คุณคิม ช่วยยกขาแล้วแยกออกที ผมจะได้เห็นชัดๆและเพื่อความแน่ใจว่าชิ้นงานของผมจะสมบูรณ์จริงๆ" ผมทำตามอย่างว่าง่าย ความจริงผมก็ไม่ค่อยอายอะไรหรอกกับการโชว์ของลับตัวเอง เพราะปกติการใช้ชีวิตในประจำวัน 60% คือแก้ผ้า แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความรู้สึกแปลกๆ ในเมื่อนี่ก็เป็นครั่งแรกที่ผมเปลือยต่อหน้าพี่แก
"อือ ผมเริ่มหนาวแล้วนะรุ่นพี่" หน้าต่างที่ยังเปิดไว้บานสองบาน มีลมโกรกเข้าทำให้ขนกายลุกชันทันที
ปึก
คนตัวขาวเดินจำอ้าวไปปิดหน้าต่างทั้งสองสนิท ก่อนจะเดินมานั่งประจำที่เดิม สายตานิ่งๆมองมายังผมไปทั่ว จนผมรู้สึกได้ด้วยเองว่า ลางร้ายจะมาเยือน
"คุณคิม นอนลงไปกับโต๊ะซะ แยกขากว้างๆ นั่นแหละ เอามือสอดที่ข้อพับแล้วดึงให้ขาชิดกับอก กระดกก้นด้วย ใช่ๆแบบนั้น" ผมทำตามที่อีกคนบอกและแน่นอนท่านี้ ที่อีกคนว่ามามันช่างล่อเสือล่อจระเข้เหลือเกิน และผมไม่สามารถมองเห็นอีกฝ่ายได้ เนื่องจากก้นอวบๆของผมบดบังใบหน้าอีกฝ่ายไว้ ถึงแม้จะเห็นเส้นผมแต่ก็ไม่อาจรับรู้ได้ว่ากฝ่ายมองมาแบบไหน
"อ๊ะ ดะ...เดี๋ยว" ผมสะดุ้งเฮือก ความรู้สึกของกระดานไม้แข็งๆที่ทาบอยู่ตรงแก้มก้นผมจะไม่ว่าอะไร หากแต่ว่า ประธานชมรมเจ้าเล่ห์คนนี้ เอาอะไรที่แหลมๆมาเขี่ยตรงรูของเขา "รุ่นพี่จะทำอะไร"
"อยู่ท่านี้ห้ามขยับ ฉันแค่นับกรีบตรงรูของคุณน่ะ คุณคิม ผมแค่อยากให้งานสมบูร์" อีกฝ่ายว่า ผมสะกดกลั้นไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา เมื่อสิ่งอย่างนั้นไม่ใช่แค่เขี่ยเฉยๆ ความนิ่มชื้นแฉะที่แตะลงมามันทำให้เขาวูบวาบ ไปหมด ขนกายลุกชันอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะหนาวแต่เมื่อเกิดจากอาการเสียวที่รู้สึกดี และให้เดามันคงเป็นลิ้นอีกฝ่าย
"ระ รุ่นพี่...งือ" ลิ้นร้อนกวาดต้อนไปทุกมุมในโพลงรูจีบ คนเป็นพี่รัวลิ้นเข้าออก จนเขารู้สึกคันจนอยากจะเการูมันซะนี่ "อย่า กะ อะ แกล้ง"
"อ่าห์ คุณคิม ข้างในหลังจากที่ผมเช็คดูแล้ว ละเอียดละอ่อนดีจริงๆ แต่ดูเหมือนมันจะขาดอะไรสักอย่าง เพื่อที่จะให้มันดูสวยงามมากขึ้น คนพี่แหย่นิ้วเข้าไป สองนิ้ว ชักเข้าออกระรัว จนหยุดและค่อยๆกลางมันออก คนพี่เอื้อมไปหยิบพู่กันแล้วนำมันมาปักไว้ที่รูรัก จนคนน้องร้องสะดุ้งมันด้ามเรียวแต่ยาวแถมยังแข็ง ตูดแหลมของพู่กันครูดไปกับผนังอุ่นๆของผมจนรู้สึกได้
และผมก็เห็นมันตั้งตงาดอยู่ที่รูรักของผม ผมเห็นคนพี่ก้มยุกยิกหยิบอะไรมาสักอย่าง และผมเห็นมันคือปากกาและดินสอ
"อ๊ะ ระ รุ่นพี่ มัน ขูด อ๊าาา" ยุนกิ จับเข้าที่ด้ามดินสอปากกาและพู่กันขยับเข้าออก ก้นกลมๆสั่นน้อยๆ ยุนกิมองใบหน้าสวย กัดปากตัวเองอย่างข่มอารมณ์ ไล่มาถึง แก่นกายเล็กขนาดพอดีแข็งชี้โด่ เท่ากับว่า เด็กนี่มีอารมณ์เพราะพวกดินสอปากกานี่
"รู้มั้ยคุณคิม หน้าคุณตอนนี้ โคตรยั่วอารมณ์ผมเลยว่ะ" ยุนกิดึง ดินสอปากกาพู่กันออกไปแล้ว แทฮยองจึงปล่อยมือออกจากข้อพับขาตัวเอง
"อ่ะ โอ้ยย อื้อ"ยุนกิจับข้อเท้าเล็กลากร่างบางมาตรงขอบโต๊ะ จับขาพาดบ่าทั่งสองข้าง และสอดแก่นกายเข้าไปทันที
"อู้ววว คุณคิม ไม่นึกมาก่อนเลย ว่า คุณ!" สะโพกหนาเน้นคำตามด้วยขยับสะโพกกระแทกเข้ากับช่องทางจน ร่างบางหวีดร้องเสียงแหลม มันแรงมาก
"อ๊าาง ยะ อย่า อ๊ะ"
"จะแน่น! ขนาดนี้!" ขยับกระแทกจุดกระสัน ร่างบางสั่นไปตามคำ เสียงหน้าขากระทบกับก้นอวบจนดังลั่น
ปึก ปึก
"ขยับ ระเร็วๆ อ๊ะ อ๊าา อื้มม" ยุนกิที่จงใจแกล้งคนน้องกระซอยถี่ยิบ ด้วยแรงอารมณ์
"ยะ อ๊าย อย่า อือ แรง จะ" ครางระงมไม่เป็นศัพท์ หัวกลมสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก
"อ่าห์ อีกนิดนะ แท" ศัพท์นามที่เปลี่ยนไป จนคนตัวเล็กเอื้อมมือไปรั้งคออีกฝ่ายมาจูบ ลิ้นร้อนพันเกี่ยว ตวัดเสียงเฉอะแฉะเร้าอารมณ์ แม้จะแลกลิ้นกันแต่ช่วงร่างยังทำงานหนัก
แก่นกายเล็กฉ่ำน้ำเกร็งขึ้นพร้อมรูรักที่ขมิบรัวๆ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่น กระเด็นเลอะหน้าท้องเขาและหน้าท้อง รุ่นพี่ยุนกิ ก่อนจะตามมาติดๆ คนโตกว่าปลดปล่อยมันเข้าไปในช่องทางกดแช่มันเอาไว้ และขยับเข้าออกเบา จนเกิดเสียง
แจ๊ะ แจ๊ะ
ลิ้นยังคงทำหน้าที่ไม่หยุด เสียงน้ำลายที่เฉอะแฉะน้ำไม่สามารถหยุดทั้งคู่ได้ จนแทฮยองต้องทุบอก คนที่ทั้งเป็นรุ่นพี่ และประธานชมรม ผละออก และถอดแก่นกายออกจากช่องทาง
"แฮ่ก แฮ่ก ท่านี้เมื่อยเป็นบ้า J"
ตึก ตึก ตึก
แกรก
"ขออนุญาติครับ" ร่างบางย่างเข้ามาในห้องชมรม สายตาหยุดที่คนที่ขาว
"อ่าวคุณคิม วันนี้ไม่สายหรอ" มินยุนกิยกยิ้ม "จริงสิฉันมีของจะให้น่ะ"
"อะไรหรอครับ" ผมเอียงคออย่างสงสัย จนอีกฝ่ายยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ ตากลมสวยเบิกกว้างอ้าปากค้าง อยากจะกรีดร้องดังๆ ให้ตายเถอะจะไม่ให้ร้องได้ไง ก็เมื่อนี่มันเป็นภาพวาด ไม่ใช่ภาพธรรมดา มันเป็นภาพตอนที่เรามีอะไรกันแถมยังวาดสันฐานตรงส่วนนั้นเชื่อมกันอีก ผมหันควับไปมองอีกคน
"พอดีมันคิดตา ไม่มีแบบก็วาดได้ J"
คัดรอบนี้เอื่อยมาก ตันจ้าคิดไม่ออก พิมพ์ไปเรื่อย
กลับไปเม้นต่อที่บทความ.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น