บทความ

ลวนลาม3

#ไดอารี่ออลวี ลวนลาม ชมรมศิลปะ --------------------- ปึง! ทุกสายตาจับจ้องทางต้นเสียง คนตัวเล็กที่วิ่งพรวดพราดเข้ามาภายในห้องชมรมอย่างเร่งรีบ จนไม่ทันสังเกต เห็นสมาชิกชมรมที่ตั้งใจใช้สมาชิกในการวาดแบบกระเช้าผลไม้เบื้องหน้า แถมเขาเองยังเสียมารยาท ไม่ทันขออนุญาติก่อนเข้าห้อง "ผมว่าคุณคงต้อง ทำความสะอาดห้องหลังเลิกชมรมแล้วล่ะ คุณคิม" ใบหน้าเรียบนิ่งติดง่วงนอนของประธานชมรม 'มิน ยุนกิ' เอ่ยขึ้นพร้อมจ้องมาที่เขาเขม็ง ทั้งๆที่ตายังแทบลืมไม่ขึ้น "ครับ..." และเขาก็ยอมรับแต่โดยดี แต่! ไหนว่าให้เขาทำความสะอาดไงเล่าไหงถึงเขาต้องมา 'เปลือย' เป็นแบบให้คุณประธานชมรมอย่างนี้ หลังที่ทุกคนในชมรมยกเว้นเขากับยุนกิ กลับบ้านไปกันหมด และเวลาช่วง ห้าโมงเย็นคนก็แทบไม่มีอยู่แล้ว เขาก็โดนอีกคนสั่งให้แก้ผ้ามานั่งโชว์เลือนร่างแก่อีกฝ่าย ถ้าไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายขู่ว่าจะไม่ให้ผ่านล่ะก็ ผมไม่มีทางมาทำอะไรอย่างนี้แน่ และด้วยความขี้เกียจแก้และตามงานทีหลัง เขาจึงยอมทำตามคนบ้าอย่าง ยุนกิ "ในเมื่อคุณมาสาย และเป็นเพราะคุณโผล่เข้ามาเสียงดัง จนผมไม่มีสมาธิในการสร้างช...

ลวนลาม2

#ไดอารี่ออลวี ลวนลาม ---------------------------- ตึกๆๆๆๆ กริ๊งๆ "ขอโทษนะครับ ผมขอหลบฝนในนี้ได้มั้ย" จู่ๆฝนก็เทลงมาในระหว่างเดินทางกลับบ้านแถมแถวนี้ยังไม่มี ป้ายรถประจำทางให้หลบฝน จะมีก็แต่ต้นไม้เล็กๆซึ่งไม่ช่วยอะไร และพอได้เห็นคาเฟ่เล็กเลยรีบวิ่งมาขอหลบในนี้แทน เด็กหนุ่มในชุดนักเรียกเปียกปอน เสื้อที่เปียกเผยให้เห็นสัดส่วน ทั้งยังสะบัดผมที่เปียกแล้วเสยขึ้น แล้วมองอีกคนที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านที่ยืนมองเขาอยู่เช่นกัน ด้วยร้อยยิ้มน่ารักๆ "ดะ ได้สิครับ" ชายไหล่กว้างรูปร่างสูงโปร่งกล่าว แม้สายตาที่ไล่มอง แทฮยอง นั้นมันจะเสียมารยาทไปหน่อยก็ตาม สายตาแทะโลมแบบนั้น คิดว่าเขาดูไม่ออกหรือไง ไหนจะตอนนี้เวลาหกโมงกว่า แถมคนไม่มีอีกต่างหาก บรรยากาศช่างเป็นใจ "ขอบคุณนะครับ แต่มันคงจะเสียมารยาทไปหน่อยงั้นผมขอสั่ง นมสดกับเค้กวนิลา มากินเล่นๆก็แล้วกัน" ผมโค้งตัวลงแอ่นสะโสกขึ้นมองขนมในตู้ นิ้วเรียวชี้เค้กรสโปรด "อะ ได้สิJ" คุณเจ้าขอร้านรีบทำนมสด แล้วตัดแบ่งชิ้นเค้กจากปอนด์ใหญ่ให้เป็นชิ้นเล็ก "ทานให้อร่อยนะครับ" "คุณเจ้าของร้านชื...

ลวนลาม1

ทุกๆเช้าคิมแทฮยองมักโดยสารรถไฟฟ้า เดินทางไปโรงเรียนเสมอ และทุกๆครั้งก็มักจะมีมือปริศนามาสัมผัสตามร่างกายของเขา ช่างเช่นตอนนี้... "อ๊ะ" เด็กหนุ่มปิดปากกลั้นเสียงตัวเองไว้เมื่อนิ้วมือปริศนาขยี้เม็ดทับทิมผ่านเนื้อผ้า พยายามเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไม่เป็นผล ในรถไฟตอนนี้คนเยอะกว่าปกติมันจึงแออัดมาก จนไม่สามารถขยับหนีได้ ทั้งที่คนเยอะแต่ไม่มีสักคนที่เห็นเขาเลยหรือไง ทำไมหันหลังให้เขากันหมด จนคนร้ายทำอะไรต่อมิอะไรสะดวกไร้ความกังวลว่าคนจะเห็นแบบนี้ "ยะ อย่า..." เสียงแหบพร่า เมื่อคนร้ายเปลี่ยนมือข้างหนึ่งที่บีบหน้าอก เลื่อนลงมาที่ขอบกางเกง ไล้ลงมาตรงกลาง กลืนน้ำลายดังอึก ทันทีที่มือหนาของคนร้ายปัดป่ายรวดคลึงส่วนลับ... มือเรียวทั้งสองข้างยันผนังรถไฟเอาไว้ เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มไปกองที่พื้น ใบหน้าสวยเชิดขึ้นกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้ ความรู้สึกวาบหวิว เมื่อยอดอกด้านซ้ายถูกคลึง และมือขวาของคนร้ายได้ล้วงเข้ามาในกางเกงนักเรียนของเขาพร้อมทั้งชักรูดแก่นกาย ขนาดที่พอดีมันยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นตอนที่อีกฝ่ายขบเม้มที่ใบหูทั้ง อะไรบางอย่างที่แข็งขืนกำลังดุดดันที่ก้นของเขา ...

ใคร? 1

"อ๊ะ!"   คนร่างใหญ่เข้าซ้อนหลังผม มือหยาบของอีกฝ่ายล้วงเข้ามาลูบไล้แผ่นหลังภายใต้เสื้อผ้านักศึกษาของผม ขนผมลุกซู่เมื่อมืออีกข้างของดขาสะกิดที่ยอดอกจนมันแข็ง "ยะ อย่า ล้วงนะ ยะ หยุด" และมือของเขาก็หยุดกระทำ ทั้งที่ควรโล่งใจที่ไม่ถูกทำอะไร แต่กลับรู้สึกเสียดายที่เขาหยุดกลางคัน ตึง! เขาผลักผมเข้ากับกำแพงภายในลิฟต์และเขามัดจ้อมือของผมและปิดตาเอาไว้เขาซุกไซร้ที่ซอกคอของผมพร้อมกับเลียข้างกกหูซึ่งมันจั๊กจี้แต่ผมอยากให้เขาทำ นั่นทำให้ผมรู้ว่าผ้าโม่งที่เขาใส่ถูกถอดออกไป มืออีกฝ่ายเริ่มปลดกระดุมเสื้อผมริมฝีปากประกบกันเขาดูดเม้มมันอย่างจาบจ้วง ถึงมันไม่ใช่ครั้งแรกแต่ผมก็รู้สึกตื่นเต้นดี "อื้มม..."ผมครางออกมาเมื่อเขาผละออกจากปากผมและไปครอบครองยอดออกทีชูชันนั่น ผมอย่างจะสำรวจหน้าตาของโจรแปลกหน้าที่กำลังลวนลามผมแต่ก็ทำไม่ได้ "อ๊ะ อ่าาา ขยำอีกขะ ข้าง อึก"เหมือนจะเชื่อฟังเขาใช้มือข้างซ้ายสะกิดและขย้ำหน้าอกเล็กข้างขวาและปากเขาดูดที่อกข้างซ้าย ส่วนอีกมือเจากำลังชักรูดแก่นกายเล็กของผม "สะ เสียว อ่าา~"ผมเกร็งทันทีเมื่อกำ...