allv nc

#ไดอารี่ออลวี ลวนลาม ---------------------------- ตึกๆๆๆๆ กริ๊งๆ "ขอโทษนะครับ ผมขอหลบฝนในนี้ได้มั้ย" จู่ๆฝนก็เทลงมาในระหว่างเดินทางกลับบ้านแถมแถวนี้ยังไม่มี ป้ายรถประจำทางให้หลบฝน จะมีก็แต่ต้นไม้เล็กๆซึ่งไม่ช่วยอะไร และพอได้เห็นคาเฟ่เล็กเลยรีบวิ่งมาขอหลบในนี้แทน เด็กหนุ่มในชุดนักเรียกเปียกปอน เสื้อที่เปียกเผยให้เห็นสัดส่วน ทั้งยังสะบัดผมที่เปียกแล้วเสยขึ้น แล้วมองอีกคนที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านที่ยืนมองเขาอยู่เช่นกัน ด้วยร้อยยิ้มน่ารักๆ "ดะ ได้สิครับ" ชายไหล่กว้างรูปร่างสูงโปร่งกล่าว แม้สายตาที่ไล่มอง แทฮยอง นั้นมันจะเสียมารยาทไปหน่อยก็ตาม สายตาแทะโลมแบบนั้น คิดว่าเขาดูไม่ออกหรือไง ไหนจะตอนนี้เวลาหกโมงกว่า แถมคนไม่มีอีกต่างหาก บรรยากาศช่างเป็นใจ "ขอบคุณนะครับ แต่มันคงจะเสียมารยาทไปหน่อยงั้นผมขอสั่ง นมสดกับเค้กวนิลา มากินเล่นๆก็แล้วกัน" ผมโค้งตัวลงแอ่นสะโสกขึ้นมองขนมในตู้ นิ้วเรียวชี้เค้กรสโปรด "อะ ได้สิJ" คุณเจ้าขอร้านรีบทำนมสด แล้วตัดแบ่งชิ้นเค้กจากปอนด์ใหญ่ให้เป็นชิ้นเล็ก "ทานให้อร่อยนะครับ" "คุณเจ้าของร้านชื...

ทุกๆเช้าคิมแทฮยองมักโดยสารรถไฟฟ้า เดินทางไปโรงเรียนเสมอ และทุกๆครั้งก็มักจะมีมือปริศนามาสัมผัสตามร่างกายของเขา ช่างเช่นตอนนี้... "อ๊ะ" เด็กหนุ่มปิดปากกลั้นเสียงตัวเองไว้เมื่อนิ้วมือปริศนาขยี้เม็ดทับทิมผ่านเนื้อผ้า พยายามเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ไม่เป็นผล ในรถไฟตอนนี้คนเยอะกว่าปกติมันจึงแออัดมาก จนไม่สามารถขยับหนีได้ ทั้งที่คนเยอะแต่ไม่มีสักคนที่เห็นเขาเลยหรือไง ทำไมหันหลังให้เขากันหมด จนคนร้ายทำอะไรต่อมิอะไรสะดวกไร้ความกังวลว่าคนจะเห็นแบบนี้ "ยะ อย่า..." เสียงแหบพร่า เมื่อคนร้ายเปลี่ยนมือข้างหนึ่งที่บีบหน้าอก เลื่อนลงมาที่ขอบกางเกง ไล้ลงมาตรงกลาง กลืนน้ำลายดังอึก ทันทีที่มือหนาของคนร้ายปัดป่ายรวดคลึงส่วนลับ... มือเรียวทั้งสองข้างยันผนังรถไฟเอาไว้ เพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มไปกองที่พื้น ใบหน้าสวยเชิดขึ้นกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้ ความรู้สึกวาบหวิว เมื่อยอดอกด้านซ้ายถูกคลึง และมือขวาของคนร้ายได้ล้วงเข้ามาในกางเกงนักเรียนของเขาพร้อมทั้งชักรูดแก่นกาย ขนาดที่พอดีมันยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นตอนที่อีกฝ่ายขบเม้มที่ใบหูทั้ง อะไรบางอย่างที่แข็งขืนกำลังดุดดันที่ก้นของเขา ...